Αγνοώντας τον κοροϊδευτικό αξιωματικό, έσκυψε προς τα μέσα, με τη φωνή του να έχει μια έντονη χροιά. Περιέγραψε λεπτομερώς τον ακριβή, αδίστακτο συντονισμό των κλεφτών και το περίτεχνο, μοχθηρό σχέδιο του σχεδίου τους.
Η απογοήτευση του Τομ ξέσπασε σαν καταιγίδα. “Η γάτα μου αγνοείται!” είπε, με τη φωνή του να τρέμει από απόγνωση. “Είναι αυτό κάποιο διεστραμμένο αστείο για σας Σας παρακαλώ, πρέπει να με βοηθήσετε – σας λέω την αλήθεια! Σας ορκίζομαι, δεν τα βγάζω από το μυαλό μου!”