Ο Ντέιβ τέντωσε τα αυτιά του και συγκεντρώθηκε έντονα, προσπαθώντας να διακρίνει την πηγή των παράξενων θορύβων που έβγαιναν από τον αγωγό ομβρίων. Παρά τις προσπάθειές του, το σκοτάδι αποδείχτηκε πολύ βαθύ και αδιαπέραστο για να μπορέσει να διακρίνει κάτι καθαρά. Οι ήχοι γίνονταν όλο και πιο δυνατοί και ευδιάκριτοι, προκαλώντας μια ανησυχία στο στομάχι του. Απογοητευμένος και αποπροσανατολισμένος, αναρωτήθηκε τι θα μπορούσε να κρύβεται στα βάθη του αγωγού και γιατί έκανε τόσο απόκοσμο θόρυβο.
Η καρδιά του Ντέιβ χτυπούσε δυνατά στο στήθος του, καθώς στεκόταν δίπλα στον αγωγό ομβρίων, νιώθοντας όλο και πιο έντονη την αίσθηση του επείγοντος και της ανησυχίας. Η περίεργη συμπεριφορά του σκύλου και οι παράξενοι θόρυβοι που έβγαιναν από τον αγωγό ήταν ξεκάθαρα σημάδια ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, και ο Ντέιβ δεν μπορούσε να απαλλαγεί από την αίσθηση ότι κάποιος ή κάτι βρισκόταν σε κίνδυνο. Παρά την απορριπτική στάση των θεατών, ο Ντέιβ ένιωθε έντονα την υποχρέωση να παρέμβει και να αναλάβει δράση. Ήξερε ότι δεν μπορούσε απλώς να μείνει αμέτοχος και να μην κάνει τίποτα, ακόμη και αν δεν ήταν σίγουρος για το τι θα μπορούσε να κάνει για να αντιμετωπίσει την κατάσταση.