Η καρδιά του Ντέιβ βυθίστηκε καθώς η φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής έδωσε μια μη χρήσιμη απάντηση. Η ελπίδα του να σώσει ό,τι ήταν παγιδευμένο μέσα στον αγωγό ομβρίων άρχισε να χάνεται. Η πρόταση να εμπλακεί η πόλη έμοιαζε με γραφειοκρατικό αδιέξοδο και δεν άντεχε στη σκέψη ότι θα περίμενε την έγκριση ενώ το παγιδευμένο πλάσμα παρέμενε σε κίνδυνο. Αν και οι επιλογές του λιγόστευαν, ο Ντέιβ ήξερε ότι έπρεπε να βρει έναν άλλο τρόπο να βοηθήσει.
Ο Ντέιβ βρέθηκε αντιμέτωπος με μια δύσκολη απόφαση. Καταλάβαινε ότι η εμπλοκή της πόλης θα έπαιρνε χρόνο, και ο χρόνος ήταν μια πολυτέλεια που δεν μπορούσε να αντέξει οικονομικά. Η σκέψη ότι κάτι θα παγιδευόταν στον σωλήνα για έστω και ένα λεπτό ακόμα ήταν πολύ δύσκολη για να την αντέξει. Δεν μπορούσε να αποβάλει την εικόνα ενός μικρού, αβοήθητου πλάσματος που πάλευε να ξεφύγει από το σκοτάδι κάτω. Ήξερε ότι έπρεπε να δράσει γρήγορα, παρά τους κινδύνους και τις συνέπειες.