Ο Ντέιβ ένιωσε ένα κύμα αδρεναλίνης καθώς κάλεσε τον αριθμό έκτακτης ανάγκης της πυροσβεστικής υπηρεσίας. Δεν είχε άλλη επιλογή από το να τους πει για τα “πλάσματα” που είχαν παγιδευτεί στο σύστημα αποχέτευσης. Καθώς μιλούσε στον τηλεφωνητή, το μυαλό του Ντέιβ έτρεχε από ανησυχία για τα ψέματα που έλεγε, αλλά ήξερε ότι έπρεπε να συνεχίσει το θέατρο. Όταν έφτασαν οι πυροσβέστες, ο Dave εξήγησε ότι ο γερμανικός του ποιμενικός τον είχε ειδοποιήσει για την παρουσία των παγιδευμένων πλασμάτων από τη μυρωδιά τους. Με την καρδιά του να χτυπάει δυνατά, ο Ντέιβ προσευχήθηκε ότι το ψέμα του θα ήταν αρκετό για να δικαιολογήσει την ανταπόκριση της έκτακτης ανάγκης.
Η καρδιά του Ντέιβ χτυπούσε δυνατά στο στήθος του καθώς στεκόταν μπροστά στις αρχές. Το μόνο που ήθελε να κάνει ήταν να κάνει το σωστό, να σώσει τα μυστηριώδη πλάσματα που είχε ακούσει να ξύνεται στα βάθη της αποχέτευσης. Αλλά τώρα, αντιμετώπιζε τις συνέπειες των πράξεών του. Ο Ντέιβ ήξερε ότι είχε πει ψέματα στην πυροσβεστική υπηρεσία, ότι είχε διαστρεβλώσει την αλήθεια για να τους κάνει να δράσουν. Εκείνη τη στιγμή του είχε φανεί ως η μόνη επιλογή, αλλά τώρα δεν μπορούσε παρά να αναρωτηθεί αν υπήρχε καλύτερος τρόπος. Καθώς περίμενε την έκβαση της κράτησής του, ο Ντέιβ αναλογίστηκε τον ολισθηρό δρόμο της εξαπάτησης και τις απρόβλεπτες συνέπειες των πράξεών του.