Καθώς ο Ντέιβ βγήκε από το σκοτάδι του υπονόμου, τον συνάντησε το έντονο φως των προβολέων των πυροσβεστών. Παρά την ανακούφισή του για τη διάσωσή του, προετοιμάστηκε για μια επίπληξη. Οι θυμωμένες φωνές των πυροσβεστών αντηχούσαν στα αυτιά του καθώς τον επέπλητταν για την ανοησία του. Κρέμασε ντροπιασμένος το κεφάλι του, γνωρίζοντας ότι είχαν δίκιο. Αλλά καθώς άρχισε να εξηγεί τι του είχε συμβεί στον υπόνομο, οι εκφράσεις τους μετατράπηκαν από θυμό σε σοκ. Άκουσαν με δυσπιστία καθώς διηγούνταν την οδυνηρή δοκιμασία του και ο Ντέιβ συνειδητοποίησε ότι η εμπειρία του δεν ήταν καθόλου συνηθισμένη.
Οι πυροσβέστες αναγνώρισαν τον τεράστιο κίνδυνο να στείλουν άλλο ένα άτομο στον ύπουλο υπόνομο και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι έπρεπε να διερευνήσουν εναλλακτικές μεθόδους για την επιθεώρηση των σωλήνων. Ο Ντέιβ ανέπνευσε ανακουφισμένος από τη θαυματουργή διαφυγή του, αλλά τον κατέκλυσαν επίσης ενοχές επειδή έθεσε απερίσκεπτα σε κίνδυνο τον εαυτό του και τους άλλους. Συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να αναλάβει την ευθύνη για τις πράξεις του και να κάνει καλύτερες επιλογές στο μέλλον.