Καθώς το πλήρωμα έρευνας κρατούσε θριαμβευτικά την ανακάλυψή του, ο Ντέιβ έσκυψε για να δει καλύτερα. Δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια του. Στην αγκαλιά του πληρώματος βρισκόταν μια γέννα νεογέννητων κουταβιών, με τα μικροσκοπικά κορμάκια τους να στριφογυρίζουν και να νιαουρίζουν στο αμυδρό φως. Η καρδιά του Ντέιβ έπαθε ταχυπαλμία καθώς παρακολουθούσε την αντίδραση του γερμανικού ποιμενικού. Ο σκύλος κούναγε την ουρά του και κλαψούριζε από χαρά, γλείφοντας και αγκαλιάζοντας τα κουτάβια σαν να ήταν τα πιο πολύτιμα πράγματα στον κόσμο. Ο Ντέιβ συνειδητοποίησε ότι αυτά ήταν τα χαμένα κουτάβια που έψαχνε από την αρχή. Ένιωσε ένα κύμα ανακούφισης και ενθουσιασμού να τον κατακλύζει, με μια δόση ενοχής που υποτίμησε τα μητρικά ένστικτα του σκύλου.
Η καρδιά του Ντέιβ γέμισε ευτυχία καθώς παρακολουθούσε την επανένωση της μητέρας σκύλας και των κουταβιών της και δεν μπορούσε παρά να χαμογελάσει στη θέα των παιχνιδιάρικων και αξιολάτρευτων αλληλεπιδράσεών τους. Ένιωσε ανακούφιση που ήταν ασφαλή, αλλά μια πινελιά ανησυχίας παρέμεινε στο μυαλό του για το πού βρισκόταν ο ιδιοκτήτης του σκύλου. Αν δεν εμφανιζόταν κανείς να τα διεκδικήσει, ήξερε ότι δεν μπορούσε να αντισταθεί στον πειρασμό να φροντίσει ολόκληρη την οικογένεια των σκύλων, με τις κουνιστές ουρές και τα ευγενικά τους μάτια.