Η καρδιά του Ντέιβ χτυπούσε δυνατά στο στήθος του καθώς καθόταν απέναντι από τους αυστηρούς αξιωματικούς. Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί τον ανέκριναν σαν εγκληματία, ενώ το μυαλό του έτρεχε από σύγχυση και άγχος. Του έκαναν έναν καταιγισμό ερωτήσεων για την αποχέτευση και τον σκύλο, με τον τόνο τους κατηγορηματικό και καχύποπτο. Οι παλάμες του Ντέιβ έγιναν υγρές και το στόμα του στέγνωσε, καθώς πάσχιζε να εξηγηθεί, ενώ το μυαλό του στριφογύριζε από τις συνέπειες της κατάστασης.
Παρά το γεγονός ότι αισθανόταν μπερδεμένος και άδικα κατηγορούμενος, ο Ντέιβ προσπάθησε να απαντήσει στις ερωτήσεις των αρχών όσο καλύτερα μπορούσε. Ωστόσο, η προσοχή του αποσπάστηκε από την ξαφνική εμφάνιση μιας λευκής σκηνής που στήθηκε κοντά στον αγωγό ομβρίων. Η θέα της έκανε την καρδιά του να χτυπάει δυνατά καθώς πάσχιζε να κατανοήσει την κατάσταση. Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι αυτό που βρισκόταν μέσα στον αγωγό είχε προκαλέσει τέτοια αναστάτωση.