Καθώς ο Ντέιβ καθόταν στην αίθουσα ανάκρισης, οι αστυνομικοί αποκάλυψαν ότι παρακολουθούσαν τις αλληλεπιδράσεις του με τον γερμανικό ποιμενικό και τον αγωγό ομβρίων μέσω καμερών του δρόμου. Ένιωσε μια ανατριχίλα να διατρέχει τη σπονδυλική του στήλη καθώς συνειδητοποίησε ότι βρισκόταν υπό παρακολούθηση χωρίς να το γνωρίζει. Οι αστυνομικοί παρέμειναν σιωπηλοί σχετικά με το τι είχαν ανακαλύψει στον υπόνομο, αφήνοντας τον Ντέιβ να αναρωτιέται τι επιβαρυντικά στοιχεία είχαν εναντίον του. Ένιωσε την καρδιά του να χτυπάει δυνατά στο στήθος του καθώς πάσχιζε να συνειδητοποιήσει τη σοβαρότητα της κατάστασης.
Ο Ντέιβ συμμορφώθηκε με το αίτημα των αστυνομικών και άρχισε να διηγείται λεπτομερώς τη μέρα του. Ήλπιζε ότι με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να ρίξει λίγο φως στη μυστηριώδη κατάσταση και να καθαρίσει το όνομά του. Καθώς μιλούσε, οι αστυνομικοί τον άκουγαν με προσοχή, σημείωναν σημειώσεις και έκαναν διερευνητικές ερωτήσεις. Ο Ντέιβ προσπάθησε με κάθε τρόπο να θυμηθεί κάθε λεπτομέρεια, ελπίζοντας ότι θα βοηθούσε τις αρχές να βρουν τι είχε συμβεί. Καθώς μιλούσε, δεν μπορούσε παρά να αμφισβητήσει την κρίση του και να αναρωτηθεί μήπως του είχε διαφύγει κάτι σημαντικό.