Ο Κόρεϊ είπε στη Ζωή και τον Τζορτζ για το ιστορικό του Ρεξ. Ο Ρεξ ήταν ένας συνταξιούχος αστυνομικός σκύλος, καλομαθημένος και φιλικός. “Η φύλαξή του θα είναι πανεύκολη”, διαβεβαίωσε. Η Ζωή δεν ήταν σίγουρη στην αρχή, αλλά αφού άκουσε τις διαβεβαιώσεις του Κόρεϊ και είδε τα ευγενικά μάτια του Ρεξ, συμφώνησε. “Εντάξει, γιατί όχι;”, είπε, με ένα ευγενικό γέλιο να φωτίζει το πρόσωπό της. Δεν ήξερε ότι η υποδοχή αυτού του σκύλου στο σπίτι τους θα είχε αρνητικές συνέπειες, ειδικά για εκείνη…
Όταν η Ζωή ήταν σύμφωνη, δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να πείσει τον Τζορτζ. Συμφώνησαν να αναλάβουν τη φροντίδα του Ρεξ όσο ο Κόρεϊ έλειπε για δουλειά. “Σας ευχαριστώ, σας ευχαριστώ, σας ευχαριστώ!”, φώναξε σχεδόν ο Κόρεϊ, με την ανακούφιση εμφανή στο πρόσωπό του. Ο Γιώργος και η Ζωή γέλασαν. “Όλα είναι καλά, φίλε. Απόλαυσε το ταξίδι σου για δουλειά- θα είμαστε μια χαρά!”, τον διαβεβαίωσε ο Τζορτζ, αγνοώντας το πρόβλημα που τους περίμενε..