Καθώς η Ζωή φόρεσε τις κάλτσες της, το σιωπηλό βλέμμα του Ρεξ πέρασε απαρατήρητο, ένα γνώριμο σκηνικό στην πρωινή της ρουτίνα. Ωστόσο, όταν σήκωσε τα μάτια της, ο Ρεξ στεκόταν ακριβώς μπροστά της και έκανε κάτι που δεν θα περίμενε ποτέ από εκείνον. Ένα ρίγος έτρεξε στη σπονδυλική της στήλη, διαλύοντας την ήρεμη ατμόσφαιρα και φέρνοντας πίσω την ανησυχητική ανησυχία που πίστευε ότι είχε εξαφανιστεί.
Ένα χαμηλό γρύλισμα από τον Ρεξ γέμισε το δωμάτιο και πριν η Ζωή προλάβει να αντιδράσει, ο Ρεξ όρμησε πάνω της. Το βάρος του μεγάλου ντόμπερμαν την έβγαλε από την ισορροπία της και έπεσε πίσω στο κρεβάτι. Το βαρύ σώμα του Ρεξ την κράτησε κάτω. Η καρδιά της χτύπησε γρήγορα- αυτός δεν ήταν ο Ρεξ που γνώριζαν. Αυτός ήταν ένας ξένος, απρόβλεπτος και ανησυχητικός.