Η Ζωή, με το πρόσωπό της χλωμό από αυτό που συνέβη, επέλεξε να μείνει μακριά από τον Ρεξ. Ο σκύλος που είχε συμφωνήσει να φροντίζει ήταν τώρα κάτι που φοβόταν. Κάθε φορά που ο Ρεξ την κοίταζε, η Ζωή ένιωθε άβολα και αναρωτιόταν τι τον έκανε να αλλάξει τόσο απότομα και να γίνει αυτό το τρομακτικό πλάσμα. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι ο Ρεξ αρνιόταν να φύγει από το πλευρό της.
Αντίθετα, ο Ρεξ έγινε πολύ στοργικός. Ακολουθούσε τη Ζωή παντού, μένοντας πάντα κοντά της. Ο Ρεξ ήθελε πάντα να είναι μαζί με τη Ζωή και μάλιστα ακουμπούσε το κεφάλι του στο στομάχι της όταν καθόταν δίπλα της στον καναπέ. Η Ζωή δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί ο Ρεξ ήταν ξαφνικά τόσο δεμένος μαζί της. Ήθελε να κρατήσει τις αποστάσεις της από αυτόν, αλλά αυτό φαινόταν αδύνατο τώρα. Γιατί είχε τόση εμμονή μαζί της