Ο Γιώργος μιλούσε στο τηλέφωνο με κάποιον και σύντομα έκανε ένα τηλεφώνημα στην αστυνομία. Το επίμονο χτύπημα του παράξενου άντρα είχε προκαλέσει ένα μείγμα συναισθημάτων στη Ζωή. Ένιωθε ανακούφιση που ο Τζορτζ έπαιρνε στα σοβαρά την ασφάλειά τους, αλλά η αβεβαιότητα την έτρωγε. Η καρδιά της Ζωής χτυπούσε δυνατά στο στήθος της. “Τι συμβαίνει;”, ψιθύρισε. Ο μακρινός θόρυβος των σειρήνων πλησίασε, σηματοδοτώντας την άφιξη της αστυνομίας. Ο μυστηριώδης άνδρας είχε εξαφανιστεί, αλλά ο Τζορτζ είχε έτοιμο το υλικό από την κάμερα του κουδουνιού για να το δείξει στις αρχές.
Στον επάνω όροφο, στην κρεβατοκάμαρα, ο Ρεξ είχε ενωθεί με τη Ζωή, προσφέροντάς της μια αίσθηση άνεσης και ασφάλειας. “Ζωή!”, η φωνή του Τζορτζ, διανθισμένη με επείγουσα ανάγκη, έσπασε τη σιωπή. “Η αστυνομία είναι εδώ, θέλουν να σου μιλήσουν” Η αναφορά στην αστυνομία πυροδότησε έναν ανεμοστρόβιλο σκέψεων στο μυαλό της Ζωής. “Πρόκειται για τον άντρα Τον έπιασαν;”, αναρωτήθηκε. Παρέμεινε στο κρεβάτι, απολαμβάνοντας την ασφάλεια που της παρείχε η παρουσία του Ρεξ. Αλλά όταν ο Τζορτζ την κάλεσε άλλες δύο φορές, η επείγουσα φωνή του την ώθησε να κατέβει κάτω. Νόμιζε ότι ήταν για να συζητήσει για τον εισβολέα, αλλά η πραγματικότητα της επιφύλασσε μια διαφορετική έκπληξη.