Οι επόμενες μέρες ήταν δύσκολες για τον Γιώργο. Άρχισε να αμφιβάλλει για ό,τι έκανε και έλεγε η Ζωή. Το σπίτι τους, που κάποτε ήταν γεμάτο γέλιο και αγάπη, ήταν τώρα ήσυχο και γεμάτο αμφιβολίες. Όλα έμοιαζαν λάθος. Ακόμα και ο Ρεξ άρχισε να συμπεριφέρεται περίεργα γύρω από τη Ζωή, σαν ο σκύλος να μπορούσε να διαισθανθεί την ανησυχία του Τζορτζ.
Εκτός αυτού, η Ζωή άρχισε να φεύγει από το σπίτι αργά το βράδυ και να αρνείται ότι έλειπε ποτέ. Επέμενε ότι πρέπει να ονειρευόταν, γιατί ήταν δίπλα του όλη τη νύχτα. Αλλά ο Τζορτζ ήξερε καλύτερα. Κάθε φορά που εξαφανιζόταν, ήταν σαν να έβρισκε άλλο ένα σημάδι προδοσίας που δεν περίμενε ποτέ. Ένα βράδυ, κυριευμένος από συναισθήματα προδοσίας και βυθισμένος σε σύγχυση, ο Τζορτζ έφτασε στο σημείο να σπάσει.