Ο Τζέικομπ ήταν ένας μεσήλικας άνδρας που ζούσε σε ένα μικρό σπιτάκι σκαρφαλωμένο στα περίχωρα μιας ορεινής πόλης. Αν και είχε μεγαλώσει μέσα στο χάος μιας εκτεταμένης μητρόπολης, η γαλήνια απομόνωση αυτής της μικρής πόλης τον είχε προσελκύσει εδώ πριν από μια δεκαετία.
Για δέκα χρόνια, ο Τζέικομπ μοιραζόταν το απομονωμένο καταφύγιό του με τον Μπέρνι, τον ατίθασο σκύλο που είχε βρει να τρέμει κάτω από τη βεράντα την ημέρα που αγόρασε το σπίτι. Ο δεσμός που είχαν σφυρηλατήσει ήταν άρρηκτος, σφυρηλατημένος μέσα στη σιωπή και την πίστη, μια συντροφικότητα τόσο σταθερή όσο και το δάσος που τους περιέβαλλε.