Όταν ο Χένρι συνάντησε για πρώτη φορά τον σκύλο του κ. Κάρλτον, ένιωσε αμέσως ανήσυχος. Το μεγάλο, εκφοβιστικό ζώο τον έκανε να νιώσει νευρικότητα από την πρώτη στιγμή. Ο σκύλος έμεινε εντελώς ακίνητος, κοιτάζοντας μια σκοτεινή γωνιά του δωματίου, γεγονός που έκανε τον Χένρι να αγχώνεται περισσότερο.
Ο Χένρι ήξερε ότι έπρεπε να ταΐσει τον σκύλο, αλλά φοβόταν καθώς πλησίαζε. Προσπάθησε να φωνάξει τον σκύλο απαλά, αλλά εκείνος δεν κουνιόταν. Τελικά, κατάφερε να φέρει το μπολ με το φαγητό κοντά στο σκύλο, με τα χέρια του να τρέμουν λίγο.