Η σκοτεινή γωνιά, με την οποία ο σκύλος έμοιαζε να έχει εμμονή, έμοιαζε σχεδόν ζωντανή με μια παράξενη, ανησυχητική παρουσία, σαν να έκρυβε ένα σκοτεινό μυστικό. Κάθε επίσκεψη άφηνε τον Χένρι να αισθάνεται πιο ανήσυχος και δεν μπορούσε να περιμένει να φύγει από το σπίτι. Η ιδέα του να επιστρέψει τον έκανε να νιώθει ακόμα πιο φοβισμένος.
Ακόμα και αφού ο Χένρι τάιζε τον σκύλο, εκείνος επέστρεφε στη θέση του, κοιτάζοντας τον άδειο χώρο σαν να έβλεπε κάτι που ο Χένρι δεν μπορούσε να δει. Η περιέργεια του Χένρι για το τι κρυβόταν σε εκείνη τη γωνία και τι οδηγούσε στην παράξενη συμπεριφορά του σκύλου γινόταν κάθε μέρα και πιο έντονη.