“Χένρι, εσύ είσαι;” Η φωνή του κ. Κάρλτον ακούστηκε, φορτισμένη με ένα μείγμα σύγχυσης και ανησυχίας. Ο ήχος ήταν ταυτόχρονα ανακούφιση και ένα νέο κύμα τρόμου, καθώς ο Χένρι συνειδητοποίησε ότι τα αλλόκοτα γεγονότα της νύχτας είχαν πάρει άλλη μια ανησυχητική τροπή.
Ο Χένρι, αιφνιδιασμένος, άλλαξε γρήγορα την προσοχή του. “Ω, κύριε Κάρλτον! Επιστρέψατε”, είπε, με τη φωνή του βιαστική και αβέβαιη. Έκανε μια γρήγορη έξοδο από το υπόγειο, προσπαθώντας να κρύψει την ανησυχία του.