Με ένα διστακτικό χέρι, ο κ. Κάρλτον σήκωσε το καπάκι του κιβωτίου. Στο εσωτερικό του υπήρχε ένα συνονθύλευμα από κουβέρτες και κουρέλια. Τα χέρια του έτρεμαν ελαφρώς καθώς τραβούσε προσεκτικά τα στρώματα προς τα πίσω, αποκαλύπτοντας το πλάσμα που ήταν κρυμμένο από κάτω.
Η ανάσα του Χένρι κόπηκε στο λαιμό του καθώς αντίκρισε το θέαμα. Εκεί, φωλιασμένος ανάμεσα στα κουρελιασμένα υφάσματα, ήταν ένας νεαρός λύκος. Το τρίχωμά του ήταν ματ και βρώμικο και τα μάτια του, που κάποτε ήταν κοφτερά, τώρα έμοιαζαν θαμπά και κουρασμένα.