Άλλοι μιλούσαν για ανατριχιαστικούς θορύβους που έρχονταν από το σπίτι του αργά τη νύχτα – ήχους γρατζουνιάς και αχνά, θλιμμένα ουρλιαχτά που έμοιαζαν να αιωρούνται μέσα στο σκοτάδι. Αυτοί οι θόρυβοι απλώς προσέθεταν στην ήδη απόκοσμη φήμη του σπιτιού.
Τα παιδιά της γειτονιάς, πάντα πρόθυμα για λίγη έξαψη, προκαλούσαν το ένα το άλλο να πλησιάσουν το κτήμα του κ. Κάρλτον. Συγκεντρώνονταν στην άκρη της αυλής του, κοιτάζοντας μέσα από τα κενά του φράχτη με μεγάλα, φοβισμένα μάτια.