Ο Χένρι συχνά αναρωτιόταν τι ήταν τόσο ανησυχητικό πάνω του. Δεν ήξερε ότι αυτή η περιέργεια θα τον οδηγούσε σύντομα στην καρδιά του μυστικού κόσμου του κ. Κάρλτον, ξετυλίγοντας μια ιστορία πολύ πιο περίπλοκη και οδυνηρή απ’ ό,τι θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί.
Ο Βρούτος ήταν το μόνο πλάσμα στο οποίο ο κ. Κάρλτον έδειξε κάποια υποψία ζεστασιάς. Οι γείτονες τον έβλεπαν συχνά να μιλάει απαλά στον σκύλο, σε πλήρη αντίθεση με τον τραχύ τρόπο που φερόταν σε όλους τους άλλους. Ο σκύλος, με τα διαπεραστικά κίτρινα μάτια του, ήταν εξίσου ανησυχητικός με τον ιδιοκτήτη του, πάντα παρακολουθούσε, πάντα σιωπούσε, αλλά υπήρχε ένας αναμφισβήτητος δεσμός μεταξύ τους.