“Πρέπει να τον πάμε αμέσως στο νοσοκομείο”, συνέχισε, συναντώντας τα μάτια του Χένρι. “Αλλά δεν υπάρχει κανείς να φροντίσει τον σκύλο του. Μπορείτε να μας βοηθήσετε;” Έριξε μια ματιά στον μεγαλόσωμο σκύλο που καθόταν πίσω της, κάνοντας σαφές πόσο σημαντικό ήταν αυτό το αίτημα.
Ο σκύλος, ένα τεράστιο και ήρεμο πλάσμα, παρακολουθούσε σιωπηλά. Ο άλλος παραϊατρικός, που στεκόταν πίσω της, ήταν ήσυχος αλλά εμφανώς ανήσυχος, μετατοπιζόμενος νευρικά καθώς περίμενε. Ήθελε σαφώς να μεταφέρει τον κ. Κάρλτον στο νοσοκομείο το συντομότερο δυνατό. Ο Χένρι έκανε μια παύση, αιφνιδιασμένος από την απροσδόκητη ευθύνη.