Τα δάχτυλά του έσφιξαν το τιμόνι καθώς το μυαλό του γύρισε πίσω σε ένα μήνα πριν. Εκείνο το πρωί, είχε συναντήσει μια σπασμένη κάμερα κατά τη διάρκεια του συνηθισμένου τζόκινγκ του. Το περίβλημα ήταν ραγισμένο, ο φακός θρυμματισμένος. Κατσούφιασε, αλλά το απέκρουσε, σκεπτόμενος ότι κάποιο ζώο την είχε ρίξει κάτω. Ήταν τόσο αφελής.
Αλλά δεν ήταν κάτι μεμονωμένο. Τις επόμενες μέρες, παρατήρησε ασυνήθιστα σημάδια – ταλαιπωρημένους θάμνους, αυτοσχέδιες κατασκηνώσεις κρυμμένες κάτω από τα φυλλώματα, αποτσίγαρα διάσπαρτα στο έδαφος. Υπέθεσε ότι απρόσεκτοι πεζοπόροι τα είχαν αφήσει πίσω τους, αλλά κάτι δεν του φαινόταν σωστό. Το αίσθημα ανησυχίας άρχισε να μεγαλώνει.