Η Σαμάνθα άφησε την κούπα του καφέ της στο τραπέζι του κήπου, αναπνέοντας τον καθαρό πρωινό αέρα. Στην άλλη άκρη του γκαζόν, η αγαπημένη της γάτα Juniper χαριεντιζόταν ανάμεσα στις μαργαρίτες, πηδώντας παιχνιδιάρικα πίσω από τις πεταλούδες. Χαμογελώντας, η Σαμάνθα ήπιε μια αργή γουλιά από τον καφέ της, απολαμβάνοντας την ηρεμία του ηλιόλουστου πρωινού.
Η μέρα ήταν τέλεια – λαμπερός ήλιος, απαλό αεράκι, πουλιά που κελαηδούσαν από τα δέντρα. Η Σαμάνθα σήκωσε το τηλέφωνό της, ξεφυλλίζοντας νωχελικά τα μηνύματά της, όταν ένα απότομο, τρανταχτό στριγκλιάρισμα διέλυσε την ηρεμία. Κοίταξε γρήγορα ψηλά, με την καρδιά της να καρδιοχτυπά, και εντόπισε έναν τεράστιο αετό να κάνει κύκλους ψηλά πάνω από το κεφάλι της.
Η διαπεραστική κραυγή αναστάτωσε τη γειτονιά. Οι πόρτες άνοιξαν, οι γείτονες ξεχύθηκαν στις βεράντες τους, σκύβοντας τους λαιμούς τους προς τον ουρανό. Η Σαμάνθα στάθηκε παγωμένη, με έναν κόμπο ανησυχίας να σφίγγει στο στήθος της. Δεν το ήξερε ακόμα, αλλά εκείνο το χρυσό πρωινό επρόκειτο να μετατραπεί σε έναν εφιάλτη που δεν θα ξεχνούσε ποτέ.