Η Βερόνικα σιγοτραγουδούσε απαλά το νανούρισμα που πάντα νανούριζε την κόρη της, με τη φωνή της χαμηλή και καταπραϋντική καθώς δίπλωνε τα μικροσκοπικά ρούχα με προσοχή. Με το πακέτο τακτοποιημένο στα χέρια της, κατευθύνθηκε προς το υπνοδωμάτιο της Έστερ.
Μόλις το χέρι της άγγιξε το πόμολο της πόρτας, ένας ξαφνικός θόρυβος έσπασε την ησυχία, αντηχώντας από το μπάνιο. Πάγωσε, με την καρδιά της να χτυπάει δυνατά. Η Βερόνικα κινήθηκε προς το μπάνιο, τα βήματά της ήταν αργά και σκόπιμα. Δεν ήθελε να τρομάξει το κοριτσάκι της -ή ίσως, δεν ήθελε να τρομάξει τον εαυτό της.
Με ένα απαλό τρίξιμο, έσπρωξε την πόρτα τόσο ώστε να κρυφοκοιτάξει μέσα, με τον παλμό της να επιταχύνεται από την προσμονή. Περίμενε να δει την Έστερ να πιτσιλάει νερό. Αλλά αυτό που είδε αντ’ αυτού έκανε το στομάχι της να πέσει κάτω. Η ανάσα της Βερόνικα κόπηκε στο λαιμό της και η καρδιά της άρχισε να χτυπάει άγρια. Το θέαμα μπροστά στα μάτια της Βερόνικα ήταν η αρχή του ξετυλίγματος μιας τρομακτικής αλήθειας.