Οι εκφράσεις της έφεραν ένα βάθος πέρα από την ηλικία της, σαν να ήξερε περισσότερα απ’ όσα θα έπρεπε. Στην αρχή, η Βερόνικα προσπάθησε να απορρίψει το συναίσθημα, αποδίδοντάς το σε παράνοια. Όμως, η βασανιστική ανησυχία επέμενε, τροφοδοτούμενη από κάθε παράξενο βλέμμα και κρυπτικό σχόλιο που έκανε η Έστερ.
Το σημείο καμπής ήρθε ένα βράδυ, καθώς η Βερόνικα στεκόταν στο διάδρομο, ακούγοντας μια συζήτηση μεταξύ του Άρθουρ και της Έστερ. “Γιατί δεν σου αρέσει να προσποιείσαι;” Ρώτησε ο Άρθουρ, με τη φωνή του αθώα. Η απάντηση της Έστερ προκάλεσε ανατριχίλα στη Βερόνικα: “Η προσποίηση είναι για τα παιδιά. Εγώ δεν είμαι παιδί”