Η Βερόνικα στάθηκε παγωμένη, με τον αέρα γύρω της να είναι γεμάτος ένταση. Δεν υπήρχε καμία αθωότητα στον τρόπο που η Έστερ χειριζόταν τα ταμπόν – έμοιαζε ακριβής, σαν να ήξερε περισσότερα απ’ όσα θα έπρεπε. Μια ανατριχίλα διέσχισε τη σπονδυλική στήλη της Βερόνικα, αναστατώνοντάς την βαθιά.
Εκείνη τη στιγμή, η ψευδαίσθηση κατέρρευσε – αυτό δεν ήταν φυσιολογικό, ούτε αποκύημα της φαντασίας της. Κάτι δεν πήγαινε αναμφισβήτητα καλά. Καθώς η Βερόνικα κοίταζε την κόρη της, που εξακολουθούσε να βγάζει ήρεμα τα ταμπόν από το κουτί, ένιωσε σαν να είχε μετακινηθεί το έδαφος κάτω από τα πόδια της.