Όταν ο γιατρός της ανακοίνωσε τα νέα πριν από δέκα χρόνια, ένιωσε σαν να είχε πέσει η γη κάτω από τα πόδια της. Η σκέψη να διακινδυνεύσει τη ζωή της για άλλη μια εγκυμοσύνη δεν ήταν κάτι που μπορούσαν να σκεφτούν. Ήταν μια σκληρή πραγματικότητα που ράγισε την καρδιά της Βερόνικα.
Αν και είχε περάσει μια δεκαετία από εκείνη την οδυνηρή μέρα, η πληγή δεν επουλώθηκε ποτέ πραγματικά. Η Βερόνικα λάτρευε τους γιους της – αγαπούσε κάθε χαοτική, χαρούμενη στιγμή που συνεπαγόταν το να είσαι “μαμά αγόρι” Αλλά η εικόνα ενός μικρού κοριτσιού που έτρεχε ξυπόλητο στην αυλή, με το γέλιο να γεμίζει τον αέρα, παρέμενε στο μυαλό της.