Η Κιάρα μπήκε στο κοσμηματοπωλείο με αποφασιστικότητα. Μετά από δύο χρόνια σπαραγμού και θλίψης, ήταν επιτέλους έτοιμη να αποχωριστεί το τελευταίο οδυνηρό ενθύμιο της αποτυχημένης σχέσης της. Ήλπιζε ότι αυτό το βήμα θα σηματοδοτούσε την αρχή ενός νέου κεφαλαίου στη ζωή της.
Έβγαλε προσεκτικά το δαχτυλίδι με τα σμαράγδια από τη θήκη του και το παρέδωσε στον κ. Χέρμαν, τον κοσμηματοπώλη. Με την ομορφιά και το περίπλοκο σχέδιό του, η Κιάρα πίστευε ότι θα έπιανε μια δίκαιη τιμή. Μετά από όλα όσα είχε περάσει ο Ίθαν, αυτό φαινόταν το λιγότερο που θα μπορούσε έμμεσα να της δώσει.
Ο κύριος Χέρμαν εξέτασε το δαχτυλίδι, με την έκφρασή του να αλλάζει καθώς τα μάτια του μεγάλωσαν. Η Κιάρα υπέθεσε ότι αυτό οφειλόταν στην εξαιρετική του αξία και ένιωσε μια έξαρση αισιοδοξίας. Αλλά στη συνέχεια, το βλέμμα του έγινε σοβαρό. Αυτό που ακολούθησε ήταν κάτι που η Κιάρα δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί, ούτε σε ένα εκατομμύριο χρόνια.