“Θέλω να συνεργαστείτε, κυρία μου”, είπε ο αστυνομικός, με τον τόνο του ήρεμο αλλά ανυποχώρητο. “Θα σας εξηγήσουμε τα πάντα στο τμήμα” Οι αναπνοές της Κιάρα επιταχύνθηκαν, το στήθος της έσφιξε καθώς το βάρος της κατάστασης την πίεζε. “Όχι”, τραύλισε, κουνώντας το κεφάλι της. “Πρέπει να πρόκειται για κάποιο λάθος. Έχετε το λάθος άτομο”
Η έκφραση του αξιωματικού σκλήρυνε και η φωνή του έγινε ψυχρή. “Αυτή είναι η τελευταία σας προειδοποίηση. Μπορείς να έρθεις οικειοθελώς, αλλιώς θα πρέπει να σε συλλάβω με τη βία” Τα λόγια την χτύπησαν σαν χαστούκι. Η καρδιά της Κιάρα χτύπησε γρήγορα και ένιωσε μια βαθιά, πρωτόγονη ανάγκη να τρέξει, αν και τα πόδια της αρνούνταν να κινηθούν. Συνειδητοποιώντας ότι δεν είχε άλλη επιλογή, έγνεψε αδύναμα, με το σώμα της να τρέμει.