Ο πόνος ήταν οξύς, σαν ένας συνεχής πόνος στο στήθος της. Είχε χάσει όχι μόνο τον Ίθαν, αλλά και τον άνθρωπο που θεωρούσε τον πιο στενό της σύμμαχο. Κάθε γωνιά του SilverMoore, που κάποτε ήταν γεμάτη υποσχέσεις, ένιωθε τώρα σαν μια υπενθύμιση του σπαραγμού που είχε υποστεί. Ο κόσμος της ήταν μικρότερος τώρα, το βάρος της προδοσίας την έπνιγε.
Αυτό που το έκανε χειρότερο ήταν ότι η Κιάρα δεν μπορούσε να ξεφύγει. Το διετές συμβόλαιο που είχε υπογράψει με την εταιρεία της την κρατούσε δεμένη στην πόλη, αναγκάζοντάς την να μένει σε ένα μέρος γεμάτο με υπενθυμίσεις όλων όσων είχε χάσει. Κάθε μέρα έμοιαζε με αγώνα για να προχωρήσει, σαν να περπατάει μέσα στην ομίχλη.