Η σιωπή που ακολούθησε ήταν ασφυκτική. Η Σίντι έψαξε το πρόσωπό του, αναζητώντας απεγνωσμένα κάποια αναλαμπή συναισθήματος, αλλά δεν υπήρχε κανένα. Η καρδιά της ράγισε κάτω από το βάρος της αδιαφορίας του. Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησε την αλήθεια: ο άντρας που είχε αγαπήσει δεν υπήρχε πια, αν υπήρχε ποτέ.
Στάθηκε παγωμένη, με το μυαλό της να είναι ένας ανεμοστρόβιλος λύπης και δυσπιστίας. Το στήθος της πονούσε καθώς το δωμάτιο έμοιαζε να κλείνει γύρω της. Ο Πίτερ απομακρύνθηκε, προχωρώντας ήδη, σαν το ξέσπασμά της να μην ήταν τίποτα περισσότερο από μια ασήμαντη ενόχληση. Η Σίντι ένιωσε τον κόσμο της να καταρρέει κάτω από τα πόδια της.