Η Σίντι ξύπνησε το επόμενο πρωί με βαριά καρδιά, με τα γεγονότα της προηγούμενης νύχτας να επαναλαμβάνονται ακατάπαυστα στο μυαλό της. Καθώς κατέβαινε τις σκάλες, ο αμυδρός ήχος της φωνής του Πίτερ ακούστηκε στο διάδρομο. Πάγωσε ακριβώς έξω από την κουζίνα, με την καρδιά της να βυθίζεται όταν συνειδητοποίησε ότι μιλούσε στο τηλέφωνο με έναν δικηγόρο διαζυγίου, ολοκληρώνοντας ήρεμα τα χαρτιά.
Ο λαιμός της σφίχτηκε και έβαλε ένα δάκρυ μέσα της. Αυτό συνέβαινε στ’ αλήθεια. Είχε ελπίζει, ανόητα, ότι θα μπορούσαν να βρουν έναν τρόπο να χωρίσουν με αξιοπρέπεια, αλλά η ψυχρή αποτελεσματικότητα του Πίτερ κατέρριψε αυτή την ψευδαίσθηση. Όσο κι αν πονούσε, η Σίντι ήξερε ότι αυτό ήταν για το καλύτερο. Έπρεπε να το πιστέψει.