Το τσίμπημα της σκληρότητάς του δεν τελείωσε εκεί. Ο Πίτερ έγειρε προς τα πίσω, με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο να παίζει στα χείλη του. “Αν θέλεις κάτι, πάρε το διαμαντένιο κολιέ που σου έδωσε η μητέρα μου στο γάμο. Αυτό θα πρέπει να αξίζει αρκετά” Η αναφορά στο κολιέ έστειλε ένα νέο κύμα θυμού να ξεσπάσει στη Σίντι.
Αυτό το κολιέ, με το φανταχτερό σχέδιο και τα βαριά διαμάντια, ήταν σύμβολο της περιφρόνησης της πεθεράς της. Η Σίντι πάντα υποψιαζόταν ότι ήταν μια σκόπιμη προσβολή, ένας τρόπος να της θυμίζει ότι δεν ανήκε. Και τώρα, ο Πίτερ το χρησιμοποιούσε ως αποχαιρετιστήριο δώρο, σαν να της έκανε χάρη.