Ο Μπιλ θυμόταν ακόμα έντονα τη μέρα που εξαφανίστηκε η Ντέιζι, η αγαπημένη του αγελάδα. Κάποτε του άρεσαν τα καλοκαιρινά απογεύματα, αλλά τώρα, του θύμιζαν αφόρητα εκείνη την καταστροφική μέρα. Κάθε ηλιόλουστη μέρα αποτελούσε μια σκληρή ανάμνηση της απώλειας της αγαπημένης του αγελάδας.
Όταν έκλεινε τα μάτια του, οι αναμνήσεις επέστρεφαν σαν να συνέβαιναν στο παρόν. Ήταν οδυνηρό να το ξαναζεί, αλλά δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Αυτό συνέβαινε κάθε φορά που έκλεινε τα μάτια του.