Αλλά αυτό το πρωί, υπήρχε μόνο σιωπή. Οι αγελάδες ήταν ασυνήθιστα ήσυχες και η Ντέιζι… Η Ντέιζι δεν ήταν εκεί. Η καρδιά του άρχισε να χτυπάει πιο γρήγορα στο στήθος του και μια αίσθηση τρόμου άρχισε να διαχέεται στον Μπιλ. Άρχισε να μετράει ξανά: “Ένα, δύο, τρία”, συνέχισε μέχρι να φτάσει στην τελευταία αγελάδα: “πενήντα τρεις”. Ήταν αλήθεια… η Ντέιζι, η αγαπημένη του αγελάδα, έλειπε.
Με έναν κόμπο στο στομάχι του, έσπευσε στον αχυρώνα, προσευχόμενος ότι η Ντέιζι θα ήταν εκεί, σώα και αβλαβής. Αλλά το μόνο που βρήκε ήταν ένα άδειο σημείο όπου η Ντέιζι συνήθως αναπαυόταν. Η απουσία της μετέτρεψε τον συνήθως χαρούμενο αχυρώνα σε ένα μέρος γεμάτο ανησυχία. Το άχυρο ήταν αδιατάρακτο, ο αέρας ακίνητος. Δεν υπήρχε κανένα ίχνος της Ντέιζι.