Αλλά μετά από μήνες έρευνας στον ωκεανό, η αναζήτηση τελικά σταμάτησε. Η Νάταλι δεν είχε άλλη επιλογή από το να πραγματοποιήσει μια κηδεία χωρίς σώμα για να θάψει. Η οριστικότητα του γεγονότος την συνέτριψε. Χωρίς τάφο να επισκεφτεί, χωρίς τελικό αντίο – μόνο ένα πονεμένο κενό στη θέση του πατέρα της.
Η Νάταλι απουσίασε για μεγάλο χρονικό διάστημα από τη δουλειά της καθώς αναζητούσε το πτώμα του πατέρα της. Αλλά καθώς οι μήνες έγιναν ένας ολόκληρος χρόνος, συνειδητοποίησε ότι δεν μπορούσε να συνεχίσει έτσι. Μια μέρα, όταν κοίταξε τον εαυτό της στον καθρέφτη, μόλις και μετά βίας αναγνώρισε το πρόσωπο που την κοιτούσε.