Η Κασσάνδρα έσφιξε απαλά τον ώμο της, προσφέροντας παρηγοριά. “Είσαι συγκλονισμένη, Νάταλι, αλλά πρέπει να υπάρχει μια λογική εξήγηση για όλα αυτά. Πρέπει να του μιλήσεις. Ίσως ξέρει κάτι που μπορεί να δώσει νόημα σε όλο αυτό”
Πριν η Νάταλι προλάβει να απαντήσει, ο Τζες την έσπρωξε πίσω στον διάδρομο. “Θα έρθω μαζί σου”, είπε καθησυχαστικά. Η Νάταλι ήταν ευγνώμων για την υποστήριξη, γιατί δεν είχε ιδέα τι να κάνει. Με ένα νευρικό χαμόγελο, έσκυψε δίπλα στον μυστηριώδη επιβάτη. κοίταξε το πρόσωπό του, προσπαθώντας να βρει τις λέξεις, αλλά δεν έβγαινε κανένας ήχος. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να κοιτάζει τον άντρα που φορούσε το πρόσωπο του νεκρού πατέρα της.