Κοίταξε το μικροσκοπικό αρκουδάκι. Το μικρό πλάσμα ήταν κουλουριασμένο στον πάγο, το τρίχωμά του μούσκεμα και ματ, τα μάτια του ορθάνοιχτα από φόβο και εξάντληση. Ήταν μικρότερο απ’ ό,τι είχε φανταστεί ο Τάνερ και έτρεμε ανεξέλεγκτα στον παγωμένο αέρα.
“Γεια σου, μικρό”, ψιθύρισε ο Τάνερ, με τη φωνή του χαμηλή και παρηγορητική. Το μικρό τον κοίταξε με φοβισμένα μάτια, αλλά στο βλέμμα του υπήρχε μια αναλαμπή εμπιστοσύνης. Απαλά, ο Τάνερ άνοιξε το φερμουάρ του μπουφάν του, δημιουργώντας ένα ζεστό, προστατευτικό κουκούλι για το μικρό.