Ο Τάνερ ένιωσε να παραλύει από το τεράστιο βάρος της κατάστασής του. Το κρύο διέρρεε μέσα από τα ρούχα του, παγώνοντας τον μέχρι το κόκκαλο, αλλά ήταν ο φόβος για τη ζωή του που τον πάγωσε πραγματικά στη θέση του. Το μυαλό του έτρεχε, ψάχνοντας για ένα σχέδιο που θα μπορούσε να τον βγάλει από αυτόν τον εφιάλτη.
Αλλά το μόνο που μπορούσε να σκεφτεί ήταν η απέραντη, άδεια έκταση του πάγου που απλωνόταν προς κάθε κατεύθυνση, και η βάρκα -το μοναδικό σωσίβιο- που εξαφανίστηκε χωρίς ίχνος. Το μικροσκοπικό κουταβάκι πιέστηκε πιο κοντά του, η ζεστασιά του ήταν μια μικρή παρηγοριά ενάντια στον συντριπτικό φόβο.