Ο Τάνερ έσφιξε τα μάτια του, αναγκάζοντας τον εαυτό του να πάρει αργές, βαθιές αναπνοές. Δεν είχε την πολυτέλεια να πανικοβληθεί, όχι τώρα. Το μυαλό του άρχισε να ξεκαθαρίζει, και μια μόνο σκέψη μπήκε στο προσκήνιο: έπρεπε να βρει το σκάφος!
Ήταν η μόνη του ελπίδα επιβίωσης. Αν είχε παρασυρθεί από την καταιγίδα, ίσως -απλά ίσως- ήταν ακόμα κοντά, κρυμμένη κάπου στην άκρη του παγόβουνου. Με ανανεωμένη αποφασιστικότητα, ο Τάνερ προσάρμοσε τη λαβή του από το κυνηγόσκυλο και άρχισε να κινείται.