Έβγαιναν στη θάλασσα τα ξημερώματα και ταξίδευαν στα παγωμένα νερά με την ελπίδα να βρουν μερικές πέστροφες ή σολομούς. Αν ήταν τυχεροί, θα έβγαζαν και μερικά καβούρια, ένα προσοδοφόρο μπόνους που έκανε τις δύσκολες μέρες να αξίζουν τον κόπο.
Ήταν μια μέρα σαν όλες τις άλλες. Η θάλασσα ήταν ήρεμη, ο ουρανός καθαρός, με μια αίσθηση προσμονής στον αέρα για την ψαριά της ημέρας. Ο Μάλορι, με τη γκριζαρισμένη γενειάδα και το ταλαιπωρημένο δέρμα του, είχε τα μάτια του στραμμένα στον ορίζοντα, πάντα προσεκτικός για τα παγόβουνα που περιφέρονταν στα παγωμένα νερά σαν φαντάσματα.