Προσεκτικά, ο Τάνερ ξεκίνησε να κατεβαίνει τις σκάλες, με κάθε βήμα να τρίζει κάτω από τα πόδια του. Η καρδιά του χτυπούσε στο στήθος του με κάθε βήμα. Αλλά η σκέψη ενός λειτουργικού ασυρμάτου, μιας σανίδας σωτηρίας με τον έξω κόσμο, τον έσπρωχνε μπροστά.
Ο στατικός θόρυβος δυνάμωνε καθώς κατέβαινε και ο Τάνερ συνειδητοποίησε ότι προερχόταν ακριβώς από κάτω του. Η σκάλα κατέληγε σε ένα μικρό, αμυδρά φωτισμένο υπόγειο, οι τοίχοι του οποίου ήταν γεμάτοι με παλιό, σκουριασμένο εξοπλισμό και ράφια γεμάτα ξεχασμένες προμήθειες.