Αλλά συνέχισε να ουρλιάζει. “Δεν βλέπεις ότι κάποιος κάθεται εδώ;!” συνέχισε. Φαινόταν πραγματικά θυμωμένος. Αλλά πώς ήταν δυνατόν Δεν έπρεπε να είναι θυμωμένος μαζί της. Ποτέ πριν δεν της είχε υψώσει έτσι τη φωνή του. Γιατί συμπεριφερόταν σαν να μην την ήξερε
Τα μάτια της Λίνας άρχισαν να δακρύζουν καθώς τον κοιτούσε, παγωμένη στη θέση της. Ξαφνικά, ένιωσε ένα σταθερό χέρι στον ώμο της. Ήταν η συνάδελφός της, η Κασσάνδρα. “Παρακαλώ δεχτείτε τη συγγνώμη μου εκ μέρους της συναδέλφου μου”, είπε, “θα το καθαρίσω αμέσως” Χαμογέλασε στον άντρα και έριξε στη Λένα ένα αυστηρό βλέμμα.