“Γεια σου, Γκάμπριελ”, ξεκίνησε, αλλά μετά σκόνταψε: “Ε, κύριε, ε, συγγνώμη” Εκείνος την κοίταξε και εκείνη συνέχισε να μιλάει, ξεστομίζοντας τα λόγια της: “Λυπάμαι για τον καφέ. Ήμουν τόσο έκπληκτη που σας είδα” Την κοίταξε με μια μπερδεμένη έκφραση, και η Λένα κατάλαβε ότι δεν την αναγνώριζε.
“Τέλος πάντων”, ξεκίνησε, “ήθελα να βεβαιωθώ ότι είσαι καλά” Της πρόσφερε ένα απολογητικό χαμόγελο. “Ήμουν λίγο σκληρή μαζί σου νωρίτερα και κατάλαβα ότι ήσουν σφιγμένη. Είναι όλα εντάξει;” ρώτησε.