“Ω, κύριε, δεν πειράζει, δεν χρειάζεται”, είπε η Λένα. “Σας παρακαλώ, επιμένω”, επέμεινε εκείνος. Η Λένα δεν ήξερε τι συνέβαινε, αλλά ήξερε ότι έπρεπε να φύγει από εκεί αμέσως. “Σας ευχαριστώ, κύριε, το εκτιμώ πραγματικά”, είπε, ελπίζοντας να διακόψει γρήγορα τη συζήτηση και να φύγει προς τα πίσω, “Καλή σας μέρα!” πρόσθεσε καθώς έφευγε βιαστικά.
Μόλις επέστρεψε στο πίσω τμήμα του αεροπλάνου, η Λένα άφησε μια βαθιά ανάσα. Κοίταξε τα χέρια της και παρατήρησε ότι έτρεμαν. Ένιωθε σαν να είχε δει ένα φάντασμα. Ένα φάντασμα με το πρόσωπο του μακαρίτη του συζύγου της πάνω του.