Η καρδιά της χτυπούσε γρήγορα και τραύλισε: “Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό”, “Δεν μπορεί να είναι αλήθεια” Ξαφνικά, χάθηκε εντελώς στη στιγμή, ξεχνώντας τα πάντα γύρω της. Οι συνάδελφοί της, οι άλλοι επιβάτες και οι προετοιμασίες για την επιβίβαση, όλα χάθηκαν από το μυαλό της. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να τον κοιτάζει.
Είχε τα ίδια ζεστά καστανά μάτια, τα ίδια καστανόξανθα μαλλιά, ακόμα και οι τρόποι του ήταν πανομοιότυποι. Ο σφυγμός της επιταχύνθηκε καθώς συνέχισε να τον κοιτάζει. Αλλά δεν μπορούσε να είναι αληθινό, σωστά Αυτό έπρεπε να είναι κάποιο είδος σκληρής ψευδαίσθησης.