Ο Αντίτια έψαξε τα λίγα πράγματα που είχαν: μια μικρή σακούλα ρύζι, μισό πακέτο αλεύρι, μερικές αποξηραμένες φακές και μερικά φασόλια. Έριξε μια ματιά στον παππού του και μετά πάλι στις προμήθειες που λιγόστευαν. “Θα πρέπει να τα μοιράσουμε αυτά, αλλιώς δεν θα αντέξουν πάνω από δύο μέρες”
Χώρισαν το φαγητό τους σε μικρές μερίδες. Δεν ήταν αρκετό για να τους κρατήσει χορτάτους, αλλά θα έπρεπε να είναι αρκετό. Η μεγαλύτερη ανησυχία τους ήταν το νερό. Η παροχή νερού από το πηγάδι είχε μολυνθεί από τις πλημμύρες, και βασίζονταν στη μικρή ποσότητα εμφιαλωμένου νερού που τους είχε απομείνει. Αλλά ούτε αυτό θα κρατούσε για πολύ.