Τελικά ανάγκασε τον εαυτό του να σηκωθεί, με το σώμα του να πονάει από την εξάντληση. Το πρώτο του ένστικτο ήταν να ελέγξει τα επίπεδα του νερού. Περπατώντας προσεκτικά στην κορυφή της σκάλας, κοίταξε κάτω στο αμυδρό φως του βυθισμένου ισογείου. Το SUV του, που μόλις και μετά βίας φαινόταν μέσα από το νερό, είχε ακόμα τους προβολείς του να τρεμοπαίζουν από το βραχυκύκλωμα. Οι συναγερμοί είχαν φιλεύσπλαχνα σωπάσει, αλλά η ζημιά είχε γίνει.
Το σπίτι βογκούσε κάτω από το βάρος των υδάτων της πλημμύρας, η δομή του τεντωνόταν από τη συνεχή πίεση. Όταν ο Αντίτια κοίταξε πάνω από το κάγκελο, σταμάτησε. Το ισόγειο ήταν ακόμα βυθισμένο, το θολό νερό στροβιλίζονταν αργά, με τα συντρίμμια να επιπλέουν νωχελικά ακριβώς κάτω από την επιφάνεια.