Ο αποφασιστικός ρυθμός της αρκούδας και η έλλειψη ορατής δυσφορίας βάθαιναν το μυστήριο, προκαλώντας την άποψη της Χέιζελ για την άγρια φύση και τον ρόλο της σε αυτήν. Καθώς το βραδινό φως άρχισε να σβήνει, η Χέιζελ συνειδητοποίησε πόσο αργά είχε φτάσει. Αυτό που ξεκίνησε ως ένα συνηθισμένο ταξίδι για τη δουλειά είχε μετατραπεί σε μια απροσδόκητη περιπέτεια.
Παρόλο που της κίνησε την περιέργεια αυτό που συνέβαινε, ήξερε ότι έπρεπε να βρει το δρόμο της επιστροφής πριν το σούρουπο μετατρέψει το δάσος σε επικίνδυνο μέρος. “Γιατί ψάχνεις τόσο πολύ;” Ψιθύρισε η Χέιζελ, ρίχνοντας μια νευρική ματιά γύρω της.