Αυτή η απροσδόκητη χειρονομία έμοιαζε με σιωπηλό μήνυμα που διέσχιζε το χάσμα των ειδών. Το άγγιγμα της αρκούδας ήταν απαλό, σαν να προσπαθούσε να μοιραστεί κάτι βαθύ με την Χέιζελ χωρίς να πει ούτε μια λέξη.
Η Χέιζελ στάθηκε παγωμένη, παγιδευμένη σε μια στιγμή που έμοιαζε με την ηρεμία πριν από μια καταιγίδα. Ο φόβος της έλιωσε και αντικαταστάθηκε από μια παράξενη αίσθηση καθήκοντος. Το έντονο βλέμμα της αρκούδας έμοιαζε να επικοινωνεί την αγωνία της, δημιουργώντας μια σύνδεση που αψήφησε τον αρχικό της τρόμο.